tullamaq

tullamaq
f.
1. Bir şeyi az və ya çox şiddətli bir hərəkətlə yaxına və ya uzağa, yuxarıya və ya aşağıya atmaq; fırlatmaq. Adətimiz daş idi dəva günü; Tullar idik əldə sapan qıjhaqıj. M. Ə. S.. Rəfizadə şərab şüşəsini götürüb, Mahmud xana tulladı. M. S. O.. <Qəhrəman> . . sapanda daş qoyub hərləyən kimi hərlədi və var gücü ilə ilanı qayadan aşağı tulladı. Ə. Vəl.. // Bir şeyi əldən buraxaraq yerə düşürmək, yerə atmaq. Papiros qırıntılarını yerə tullamaq olmaz!
2. Çəkmək, itələmək, kənara çəkmək, atmaq. . . Zərrintac xanım bəzəkli yorğanı üstündən kənara tulladı. S. R..
3. Tökmək, salmaq. Biz laqeyd olsaq əgər; Onlar məşum bombanı; Tullaya bilər yekə; İnsanlığın ömrünə. R. R.. Təyyarələr beş yüz kiloqram ağırlığında olan bombaları yerə tulladı. Ə. Vəl..
4. Tərk etmək; buraxıb getmək. Hələlik tullamışıq xaneyi-viranələri; Dolanıb kişvəriTiflisdə kaşanələri. M. Ə. S..
5. məc. Əl çəkmək, atmaq. Qırxların əlindən bir badə içdim; Tulladım namusu, həyadan keçdim. Molla Cümə.
6. məc. dan. İçmək. Cümşüd bəy evdən çıxmamış bir neçə piyalə qırmızı çaxır tullayıb getdi. E. Sultanov.

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • tullama — «Tullamaq»dan f. is …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • atmaq — f. 1. Bir şeyi əlindən buraxaraq yaxına, ya uzağa tullamaq, fırlatmaq. Yol daşını yol quşuna; Atma, qardaş, kərəm eylə. X.. <Usta> . . əlindəki gül dəstəsini yemək masasının üstünə atdı. M. Hüs.. Nisa kömür qabını yerə atıb gəldi. M. C.. 2 …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • eşik — is. 1. Bayır, dışarı, çöl. Gecənin bir aləmində Nəbi evdən eşiyə çıxır. «Qaçaq Nəbi». Hacı Həsən bir söz deməyib gəlir, yapışır İskəndərin qolundan və çəkə çəkə aparır eşiyə. C. M.. <Dərviş:> Ruqiyyə, niyə eşikdə oturubsan? A. D.. Eşiyə… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • kənar — <fars.> 1. Bax qıraq 1 ci mənada. Çayın kənarı. Yolun kənarı. – . . Bir həyətdə bir müsəlman arvadı arxın kənarında qab yuyurdu. C. M.. Kəndin kənarından get gedə sıxlaşan və iriləşən qamışlıq başlanırdı. M. Rz.. 2. sif. Yad, özgə, başqa.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • dızlamax — (Meğri) atmaq, tullamaq. – Ver, qulım <qolım> getdıxçan dızleyim, gessin düssün dərənin dibinə …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • fələzdəməx’ — (Gədəbəy, Tovuz) atmaq, tullamaq. – Topu uzağa fələzdədim; – Sən öl, qolunnan tutuf pusa:t elə fələzdiyəjəm ki, səni eşiyə (Tovuz) …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • fırıldatmağ — I (Bakı) 1. sürətlə ötüb keçmək. – Maşını yanımnan fırıldadıb keşdi 2. atmaq, tullamaq; – Sumkasını divanın üstünə fırıldatdı II (Bakı, Salyan) tez satmaq. – Göyərtini beş dağəyə fırıldatdım getdi (Bakı) …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • fullatmağ — (Dərbənd) atmaq, tullamaq. – Bilmədün, fullat gitsin …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • gillətməg — (Bakı) atmaq, tullamaq. – Uşağlar heyətdə gilgilə gillədir …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • hilləməg — I (Salyan) tullamaq. – Şö:lə, səni götürüb hilliyərəm qanoa II (Lənkəran) itələmək. – Bi bax Şaxı necə hillədi, yıxdı …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”